Dolfijnen zijn lieve beesten.
Ze hebben harde lippen,
maar dat voelt goed aan.
Ik sliep enkele keren met een dolfijn.
Dat was wel leuk,
maar er was een probleem:
elk uur wilde ze een bad nemen.
Als ze dan weer koel tussen de lakens gleed,
was alles weer goed.
Met haar vin kon ze heel gevoelig
langs mijn dijen glijden.
En als ik dan licht kreunde,
maakte ze typisch de dolfijngeluidjes.
We praatten dan veel hoe de levens van mensen
en hoe de levens van dolfijnen zijn georganiseerd.
De gesprekken werden alleen onderbroken
door een duik in het bad.
Het was niet allemaal leuk
De adem van Deborah rook naar vis.
Maar de afkeer was wederkerig.
Ook zij hield op haar beurt niet van de mensenadem.
Een enkele keer sliep ik met twee dolfijnen.
Je kon dan beter in de badkamer blijven.
Het was een geloop heen en weer
en het bed werd dan wel erg nat.
Deborah vindt het fijn
dat ik ook van vis houd.
Ik heb haar een keer in olijfolie gebakken tong aangeboden.
Ze trok haar neus op.
Maar de tweede keer wist ze het toch te waarderen.
Vooral als ik er op het laatst nog een snufje oregano toegevoegd had.
Dolfijnen hebben ingewikkelde sociale verhoudingen
en er bestaat een soort ruilhandel van diensten.
Geld kennen ze niet; wel specialisaties.
Een neef van Deborah was gids om naar Egypte te zwemmen.
Terwijl een nicht van haar een uitstekend speurder was
naar makreelscholen.
Ze hebben harde lippen,
maar dat voelt goed aan.
Ik sliep enkele keren met een dolfijn.
Dat was wel leuk,
maar er was een probleem:
elk uur wilde ze een bad nemen.
Als ze dan weer koel tussen de lakens gleed,
was alles weer goed.
Met haar vin kon ze heel gevoelig
langs mijn dijen glijden.
En als ik dan licht kreunde,
maakte ze typisch de dolfijngeluidjes.
We praatten dan veel hoe de levens van mensen
en hoe de levens van dolfijnen zijn georganiseerd.
De gesprekken werden alleen onderbroken
door een duik in het bad.
Het was niet allemaal leuk
De adem van Deborah rook naar vis.
Maar de afkeer was wederkerig.
Ook zij hield op haar beurt niet van de mensenadem.
Een enkele keer sliep ik met twee dolfijnen.
Je kon dan beter in de badkamer blijven.
Het was een geloop heen en weer
en het bed werd dan wel erg nat.
Deborah vindt het fijn
dat ik ook van vis houd.
Ik heb haar een keer in olijfolie gebakken tong aangeboden.
Ze trok haar neus op.
Maar de tweede keer wist ze het toch te waarderen.
Vooral als ik er op het laatst nog een snufje oregano toegevoegd had.
Dolfijnen hebben ingewikkelde sociale verhoudingen
en er bestaat een soort ruilhandel van diensten.
Geld kennen ze niet; wel specialisaties.
Een neef van Deborah was gids om naar Egypte te zwemmen.
Terwijl een nicht van haar een uitstekend speurder was
naar makreelscholen.
Alhoewel rekenen niet zo nodig is
bij het principe van een dienst voor een dienst,
hebben ze toch een rekensysteem.
Het is een binair stelsel.
Uitleg hiervan vergt nogal wat tijd
en ik herinner me de zomeravonden dat Deborah
dit systeem mij probeerde uit te leggen.
Ik heb niet echt gevreeën met dolfijnen.
Wel een beetje strelen en zoenen.
We durfden niet verder te gaan.
Dolfijnen worden snel afhankelijk in een relatie
en in zo'n tijd leven we op dit moment niet.
Morgen komt ze weer.
Ze is werkelijk mooi, Deborah.
Zij heeft prachtige zwart-blauwe ogenschaduw
en haar ogen lijken op weggezonken olijven.
Soms mag ik zachtjes aan haar ogen zuigen.
Ik moet dan heel voorzichtig zijn,
want een blinde dolfijn krijgt grote problemen,
Maar Deborah vindt het zuigen opwindend.
De typische dolfijngeluiden klinken dan door het hele huis.
Voordat ik zuig, moet ik het oog een beetje nat maken
Het beste kunnen daarvoor zoute tranen gebruikt worden.
Een ui ligt klaar.
Ik kijk in de koelkast of ik alles in huis heb.
Ik leg wat oude kleden in de gang;
kleden, die snel kunnen drogen.
en ik ga vroeg slapen.
Tijdens mijn slaap droom ik van Deborah.
De dromen gaan verder dan de werkelijkheid.
De volgende morgen sta ik al vroeg op
en neem een bad met verrukkelijke geuren.
Steeds kijk ik uit het raam.
Ze heeft niet gezegd
hoe laat ze komt.
Dat hangt allemaal een beetje af
hoe laat ze de koelwagen met chauffeur kan huren.
De chauffeur had vroeger een viszaak,
maar die ging niet meer zo best.
Voor dolfijnen is hij aardig.
Zeker sinds de dolfijnen hem tippen waar scholen vis zitten
in de zee.
Op zijn beurt verkoopt hij die tips dan weer aan de vissers, die verwoede pogingen doen om hem zijn geheim, hoe hij aan die tips komt, te ontfutselen.
Daar kwam de auto al.
Ik ga snel naar de deur
en Deborah glijdt bewust van haar schoonheid naar binnen.
Er is iets...
We begroeten elkaar
en zoals altijd breng ik haar direct naar de badkamer.
en zij baadt terwijl ik vis met koffie klaarmaak.
Ik hou niet zo van die combinatie maar goed.....
Deborah is nu mijn gast, dus....
Ik ruim vlug wat rommel op
en doe schalen over het eten.
Ik wacht.
Het duurt lang.
Tenslotte hoor ik toch het schurende geluid.
Ze is oogverblindend.
Toch is er iets.
Ik vraag het haar.
Ze zwijgt, maar begint tenslotte te praten.
'Weet je', begint ze,
'dolfijnen brengen geluk aan de mensen.
Ik wil dat jij mij nu geluk brengt'.
bij het principe van een dienst voor een dienst,
hebben ze toch een rekensysteem.
Het is een binair stelsel.
Uitleg hiervan vergt nogal wat tijd
en ik herinner me de zomeravonden dat Deborah
dit systeem mij probeerde uit te leggen.
Ik heb niet echt gevreeën met dolfijnen.
Wel een beetje strelen en zoenen.
We durfden niet verder te gaan.
Dolfijnen worden snel afhankelijk in een relatie
en in zo'n tijd leven we op dit moment niet.
Morgen komt ze weer.
Ze is werkelijk mooi, Deborah.
Zij heeft prachtige zwart-blauwe ogenschaduw
en haar ogen lijken op weggezonken olijven.
Soms mag ik zachtjes aan haar ogen zuigen.
Ik moet dan heel voorzichtig zijn,
want een blinde dolfijn krijgt grote problemen,
Maar Deborah vindt het zuigen opwindend.
De typische dolfijngeluiden klinken dan door het hele huis.
Voordat ik zuig, moet ik het oog een beetje nat maken
Het beste kunnen daarvoor zoute tranen gebruikt worden.
Een ui ligt klaar.
Ik kijk in de koelkast of ik alles in huis heb.
Ik leg wat oude kleden in de gang;
kleden, die snel kunnen drogen.
en ik ga vroeg slapen.
Tijdens mijn slaap droom ik van Deborah.
De dromen gaan verder dan de werkelijkheid.
De volgende morgen sta ik al vroeg op
en neem een bad met verrukkelijke geuren.
Steeds kijk ik uit het raam.
Ze heeft niet gezegd
hoe laat ze komt.
Dat hangt allemaal een beetje af
hoe laat ze de koelwagen met chauffeur kan huren.
De chauffeur had vroeger een viszaak,
maar die ging niet meer zo best.
Voor dolfijnen is hij aardig.
Zeker sinds de dolfijnen hem tippen waar scholen vis zitten
in de zee.
Op zijn beurt verkoopt hij die tips dan weer aan de vissers, die verwoede pogingen doen om hem zijn geheim, hoe hij aan die tips komt, te ontfutselen.
Daar kwam de auto al.
Ik ga snel naar de deur
en Deborah glijdt bewust van haar schoonheid naar binnen.
Er is iets...
We begroeten elkaar
en zoals altijd breng ik haar direct naar de badkamer.
en zij baadt terwijl ik vis met koffie klaarmaak.
Ik hou niet zo van die combinatie maar goed.....
Deborah is nu mijn gast, dus....
Ik ruim vlug wat rommel op
en doe schalen over het eten.
Ik wacht.
Het duurt lang.
Tenslotte hoor ik toch het schurende geluid.
Ze is oogverblindend.
Toch is er iets.
Ik vraag het haar.
Ze zwijgt, maar begint tenslotte te praten.
'Weet je', begint ze,
'dolfijnen brengen geluk aan de mensen.
Ik wil dat jij mij nu geluk brengt'.
Uit de bundel: Verhalen uit het verleden (2020)
